
Samen met de collega’s van De Kleine Wereld (Brugge) proefden we van de werking van Bela Vista en kwamen terug met ongelooflijk veel verhalen en inspiratie.
In Bela Vista zijn er drie leefgroepen en vier klasjes. Voor de leefgroepen is er een horizontale werking, voor de klasjes een verticale werking. Wat ons opviel is dat net als in IJsland de kind-begeleider ratio veel lager ligt dan in België. Wederom zagen we de impact van een lagere ratio en beseften we nog maar eens dat 9 te veel is.
Ter vergelijking: In portugal geldt voor de babies onder het jaar dat er 2 begeleiders zijn voor 7 kinderen. In de leefgroep met peuters van 1-2 jaar zijn er 3 begeleiders voor 14 kinderen, en voor de leefgroep met peuters van 2-3 jaar zijn dit 3 begeleiders voor 18 kinderen. Wanneer er een kindje met een extra zorgnood in de groep zit telt dit als ‘2 kinderen’ in de bezetting. Zo wordt de draagkracht van de kindbegeleiders bewaakt.
Net zoals in De Kleine Wereld werkt Bela Vista nauw samen met de ouders van kinderen met extra zorgnoden. Ze betrekken ouders, professionals, kindbegeleiders en andere betrokkenen om zo tot een zo goed mogelijke ondersteuning te komen van ieder kind. We zagen heel mooie interacties in de kleuterklasjes waar kinderen betrokken worden in de zorg voor een kindje met een extra zorgnood. We zagen hoe de thuistaal gerespecteerd en gevierd wordt. Dit gebeurde zo spontaan. Anders zijn was er helemaal vanzelfsprekend.
In het contact met ouders merkten we dat Bela Vista op dezelfde barrières stoot als in de kinderopvang in Vlaanderen: sociaal-economische, culturele en taal barrières. In Bela Vista zijn er momenteel kinderen van Ukraine, Brazilië en Kazachstan, alsook kinderen van de Roma community. Wat ons opviel is hoe de macrocontext een invloed kan uitoefenen. Bela Vista ligt in een klein stadje ‘Agueda’ waardoor een er een groot samenhorigheidsgevoel heerst. Iedereen lijkt iedereen te kennen. Ouderactiviteiten zijn vaak ingebed in de ruimere context. Hierdoor is het netwerk rond mensen uitgebreider wat helpt om eventuele barrières te verlagen. België is meer individualistisch, het netwerk van mensen soms lager waardoor gezinnen rapper uit de boot kunnen vallen.
We zagen zoveel! We zouden een gans boek kunnen schrijven. Het hoogtepunt voor ons was toen we een bezoek brachten aan de Roma gemeenschap. Dit was ontzettend boeiend. We observeerden vanop de eerste lijn dat als je mensen met respect behandeld en dat wanneer je inzet op de empowerment van de ganse gemeenschap (en vooral de Roma vrouwen), je ongelooflijk veel kan bereiken. We merkten hoeveel vertrouwen de Roma gemeenschap had in Bela Vista en plukten daar de vruchten van: we bezochten de huizen in hun gemeenschap waar de vrouwen trots toonden hoe ze via een projectgroep met een lokale architect muren hadden leren te betegelen. We kregen een privé concert van een van de mannen en plaatsten enkele spontane danspasjes. We zagen hoe dit samenwerkingsverband tussen Bela Vista en de Roma gemeenschap niet enkel de volwassenen ten goede kwam, maar ook de kinderen (door huiswerkklasjes, pedagogische ondersteuning, oudergroepen,…). Kansen worden gecreëerd en verandering omarmd. Dat wordt zelfs door de ouderen gezien. Het perfecte voorbeeld was de ‘leider’ wijzend naar zijn kleindochter in de huiswerkklasjes: “she might be the first Gypsy doctor.”
Het enige dat we daar nog aan kunnen toevoegen is: “you go girl!”